داستانی که هر لحظه اش دردی دارد 
اما نمی‌دانم چرا گیتی.؟:)
        

          چون امروز خانم مسنّی تو اتوبوس جلوم تو گوشیش داشت می‌خوندش و یادش افتادم و گفتم ثبتش کنم:))
تو دوران دبیرستان خوندمش، نسبتا جزو اولین رمان‌هایی بود که اون دوران خوندم و به اقتضای اون زمان، جالب و جذب کننده.
الآن اگه قرار باشه بخونمش بی‌شک ایرادتی توش می‌بینم که ممکنه داستان به نظرم خیلی غیرطبیعی و رمان زردطوری بیاد ولی خوبیش اینه که تو زمان خودش بخونیش. نوجوونی.