بلاتار پس از پایان تنها اثر ژاک رانسیر فیلسوف و شیفته ی ادبیات و سینماست که نام یک فیلمساز زینت بخش عنوان  آن شده است رانسیر در این اثر به دور از آثار مشابهی که در نگاهی تاریخ نگارانه سیر تحول سینمای فیلم سازی خاص را به بررسی مینشینند با استناد ایده هایی پراکنده از آثار بلاتار به قول سوزان سانتاک یکی از نجات دهندگان سینمای نوین نقبی میزند به هزارتوی اندیشه های سیاسی و جامعه شناختی و هستی شناختی این کارگردان مجارستانی تا جهانی تازه بنا کند از نگاه این سینماگر به دنیای ما آدم ها رانسیر در این جا با دنیای بلاتار سروکار دارد نه با فیلمی خاص دنیایی که در آن باران حاکم است سوز باد و سرما را روی گونه ها میشود حس کرد آدم ها متاثر از جامعه ای که در آن زندگی میکنند منزوی اند و گوشه گیر و شاید بهت زده دنیایی که در آن همه چیز رو به سوی سکون دارد و سکوت فراموشی و خاموشی