یه بحث سلیقه‌ای وجود داره که شاید من نمایشنامه‌هایی که از صحنه‌های کوتاه و پر شمار ساخته شده باشن رو نمی‌پسندم... حس می‌کنم یک صحنه می‌تونه حسی رو منتقل کنه که کوتاهی‌ش باعث فاصله‌گرفتن مخاطب (چه تماشاگر چه خواننده) با اثر می‌شه... این نمایش‌نامه هم همین‌طور بود از 7 صحنه تو 70 صفحه تشکیل شده بود که من نمی‌پسندیدم هر چند که نمایشنامه‌ نمادین و فوق‌العاده بود.