اثر حاضر، شیت هشتم از مجموعة شیت های «اوستا» در توصیف ستارة «تیشتر» در زبان اوستایی است. این ستاره در اوستا «خدای باران» است. بیش تر دانشمندان، تیشتر را همان «شعرای یمانی» یا «سیروس»، ستارة معروف و پرنور صورت فلکی دانسته اند. تیشترشیت، دارای شانزده «گرده» (هر شیب به بخش هایی تقسیم می  شود که گرده نام دارد) مشتمل بر ۶۲ بند است. بندهای یک تا دوازده به توصیف ستارة تیشتر اختصاص دارد. بندهای سیزده تا ۳۴ به نبرد تیشتر با «اپوش» دیوخشکسالی اختصاص دارد و بندهای ۳۵ به بعد، در ستایش تیشتر و توصیف کارهای نیک این ایزد است. لازم به ذکر است در کتاب برگردان فارسی هر بند از این تشیت منظوم، ارائه شده است.