این کتاب اونقدری از انتظارات و توقعات من فاصله داشت که موقع خوندنش مات و حیرون مونده بودم که واقعا چرا این کتاب رو برای خوندن انتخاب کردم؟! چی قرار بود تو این کتاب پیدا کنم که از یک سال پیش همش منتظر یه موقعیت خوب و عالی بودم که بشینم سر دل استراحتی این کتاب رو بخونم که بعدش چی..؟

داستان کتاب روایتگر زندگی خود نویسنده ست که بعد از طلاقش تصمیم میگیره راهی سفری 1 ساله بشه تا بتونه آرامش و تعادل رو دوباره به زندگیش برگردونه. این سفر از ایتالیا شروع میشه، سفری برای کشف لذتهای حقیقی زندگی. دومین مقصد، سفری به هند برای یافتن خدا و معنای زندگی ست و درانتها سفری به اندونزی برای یافتن تعادلی مابین لذت و عبادت

این همه اصرار نویسنده برای اینکه کتاب  108(به تعداد مهره های تسبیح هندی ها) بخش داشته باشه و هر فصل به 36 بخش تقسیم بشه به قدری ارزش کتاب رو پایین اورده بود که بعضی جاها فکر میکردی نویسنده بعضی بخش ها رو فقط به زور وارد ماجرا  کرده تا به عدد ایده الش برسه وگرنه که اضافه کردن این همه پرت و پلاهایی که بودن و نبودنشون فرقی به حال روند داستان نداشت از نظر من توجیه دیگه ای نداره

حقیقتش ایده ی کتاب رو دوست داشتم اما اونو که کنار بزاریم مابقی ماجرا چیز زیادی برای گفتن نداره. وقتی نویسنده باشی و ادعایی برای نویسندگی داشته باشی قطعا توقع و انتظار خواننده خیلی بالاتر از خوندن ماجراهای روزمره و بعضا بی اهمیت میره. وقتی کشوری تاریخی مثل ایتالیا رو برای سفر انتخاب میکنی، خواننده قطعا انتظار توصیفات بیشتری از دیدنی های تاریخی این کشور رو داره تا صرفا توصیف فواره ی فلان خیابون! یا وقتی 14 ماه تو یه جایی مثل بالی مستقر میشی باید توصیفات خیلی بیشتری از طبیعت زیبای این مکان داشته باشی تا توصیف یک غروب زیبا! راجع به قسمت هندی ماجرا هم که چیزی نگم بهتره

این همه ضعف در صحنه پردازی در کنار شخصیت پردازی های ناقص افرادی که در این سفر با نویسنده آشنا می شن واقعا نا امید کننده بود و بس. مثل این می موند که با یه نفر رفته باشی سینما تماشای فیلم مورد علاقه ت اونوقت طرف به جای اینکه حواسش به فیلم باشه تمام مدت سرش تو گوشیش باشه و هیچ توجهی به فیلم نشون نده. آخه لامص.. این جاهایی که تو دوسال رفتی وقت گذروندی آرزوی خیلی هاست پس حداقل برای توصیش یه کم بیشتر وقت می ذاشتی، ناسلامتی کتاب چاپ کردی نه دفترچه خاطرات
-_-