نوع مبارزه قدرت و شیوه‌ی بسیج سیاسی و ماهیت سیاستهای اجتماعی این دوران( اوایل انقلاب تا سال 68) به استقرار حکومتی پوپولیست انجامید که مهمترین ویژگی آن مشارکت توده‌ای، بسیج سیاسی، جمهوریت یا دموکراسی محدود، نظام ولایت فقیه یا فقیه سالاری و نوعی حکومت دینی بود.

به طور کلی سیاست نوسازی دولت مطلقه پهلوی دو پیامد اصلی داشت: یکی تضعیف جامعه سنتی و طبقات ماقبل سرمایه داری، و دیگری ایجاد زمینه‌های ظهور جامعه توده‌ای از طریق اصلاحات ارضی و اقتصادی، گسترش شهرنشینی، مهاجرت و غیره. همین دو پدیده موتور اصلی انقلاب اسلامی را تشکیل دادند.