مثل سایر کتاب های این نشر، خوندنش برای همه واجبه...
        

          دوست دارم درباره سوژه بنویسم ولی هدر دادن کلمات است. وقتی یک کتاب بخش بندی درست برای جدا کردن حوادث از هم ندارد، درباره چه چیزی بنویسم. البته نثر این کتاب بخشی از این فقدان تبویب را جبران می کرد، ولی نه اینقدر که خواندن اثر را لذت بخش بکند.
        

          خیلی خلاصه بود. حقیقتش توقع داشتم یه کم بیشتر به خودِ شهید پرداخته شده باشه ولی خب میشه گفت ۸۵ الی ۹۰ درصد کتاب فقط مربوط به رنج‌های خانواده‌شون بود. درسته که در رابطه با جانبازان، اون مطلبی که خیلی مطرحه و مهمه سختی‌هایی هست که همسر و فزرندان تحمل می‌کنن ولی جلدهای دیگه‌ی مجموعه‌ی اینک شوکران  به این شکل نبود و نسبتا بیشتر به خودِ  شهید و شخصیت و رفتارشون پرداخته بود.