آلفرد هیچکاک در کار فیلمسازی به نحو غیرمتعارفی پرکار بود. او در عین حال شخصیتی داشت که به سرعت شناخته می شد و محبوبیت و نفوذ او هیچ نشانه ای از زوال را نشان ننی دهد. اما جنبه ای از فعالیت های او هم هست که مغفول مانده و ارزش آن شناخته نشده است و آن هم نوشته های اوست. هیچکاک در تمام طول عمر خود آدمی زبان باز، بذله گو و به یک معنا بسیار فرهیخته بود. او بارها تاکیده کرده بود که سینما باید بیشتر بر تصویر تکیه کند تا کلام، و مشهورترین شیوه امضای پای آثارش، هم از طریق حضور بسیار کوتاه (و بدون کلام) او در فیلم هایش و در کاریکاتورهایی بود که به خوبی معرف او هستند. اما هیچکاک در اوقات دیگر عمیقا اهل حرف و بحث بود و کلام مکتوب و شفاهی را به خوبی به کار می گرفته و از آن لذت می برد.