اول ها که تشکیلات را نمی‌شناختم پذیرشش برایم سخت بود انگار آن رگ ایرانی که گروه پسند نیست باد کرده بود مدام در سرم می‌چرخید که حوصله داری ها همان نظام استبدادی قشنگ تر جلو میرود چه نیازی به این همه دردسر است؟ پذیرش مفاهیم جدید زمان میبرد تا وقتی آن را تجربه کردی یا از دور دیدی تازه متوجه شوی که پازل این شکلی قشنگ تر کامل می‌شود
تشکیلات های ناموفق زیادند و علت شکوه نیمه کاره آنان فقط و فقط ندانستن و به طبع عمل به آن است! خب از مجموعه ای که هیچ چیز از کارگروهی نمی‌داند و فقط در سرش است که طبق بقا ادامه دهد چ توقعی است؟!
آنها چه میدانند که مشارکت همگانی و آپدیت کردن قوانین چیست اصلا طبل تو خالی بودن برچسب همگانی شده است
کاش قبل از اقدام برای زدن هر تشکیلاتی فقط یک کتاب با این موضوع مطالعه می‌کردند تا شاید جبرانی باشد بر خسارت مدرسه هایمان که کارگروهی را نه آموزش دادند و نه اجرا کردند 
خط به خط این کتاب ساعت ها مجموعه ها را جلو میندازد اما کیست که خریدار باشد؟