دیدیه ون کولارت (1960) یکی از توانمند­ترین رمان­نویسان امروز فرانسه است. نویسنده و جستارنویسی که به خاطر شیوه­ی روایی خاصش از موضوع­های ساده مشهور شده و غافلگیری­هایی که پس هرکدام از رمان­هایش وجود دارد. او در نیس به دنیا آمده و در بیست و دو سالگی اولین رمانش را منتشر کرده و سال 1994 جایزه­ی گنکور را هم به دست آورده. یکی از مولفه­های تاثیرگذار و نتناقض زندگی ون کولارت «پدر» ش است که دست­مایه­ی رمان پدر حضانتی شده و آن را به اثری اتوبیوگرافیک تبدیل کرده است. روایتی پسر و پدری، پدری که وقتی او هفت سال داشت تصادف می­کند و تا دم مرگ می­رود. رمان پدر حضانتی اولین­بار سال 2007 منتشر شد و شگفتی منتقدان فرانسوی را برانگیخت. این رمان روایتی است خطاب به پدر در بستر مرگ و مرور گذشته، روایتی که درش عشق، نفرت و راز حرف اول را می­زند و ون کولارت چنان کلاژی از پدرش می­سازد  که همراه با وامی که نویسنده از تاریخ فرانسه­ی میانه­ی قرن بیستم کرفته است، تاثیر عمیق روایی و احساسی­اش تا مدت­ها باقی می­ماند. پیش از این نشر چشمه رمان کشش­ها را هم از ون کولارت منتشر کرده است.