"باسانیو"، نجیب زادۀ ونیزی که ثروت خود را بر باد داده است، از دوست تاجر و ثروتمندش، آنتونیو، درخواست می کند که سه هزار دوکا به او پول قرض بدهد تا بتواند از "پورتیا"، وارث ثروتمند ساکن بلمونت، به نحو احسن دلربایی کند. آنتونیو که تمام ثروتش را در معاملات به کار گرفته است، تصمیم می گیرد این پول را از شایلوک، رباخوار یهودی، قرض کند. شایلوک راضی می شود این مبلغ را در برابر تعهدی به آنتونیو بپردازد، به شرط اینکه اگر مبلغ مزبور در روز معین بازپرداخت نشود، اجازه داشته باشد یک پوند از گوشت تن آنتونیو را در ازای قرضش ببرد. بر اساس شرطی که در وصیت نامۀ پدر قید شده است، پورتیا باید با خواستگاری ازدواج کند که از میان سه صندوق طلایی، نقره ای و سربی، صندوقی را باز کند که عکس وی در آن قرار دارد. از میان خیل خواستگاران تنها این شانس نصیب باسانیو می شود. در این میان کشتی های آنتونیو غرق می شود و نمی تواند قرض شایلوک را ادا کند. و شایلوک یک پوند گوشت مورد تعهد را مطالبه می کند. موضوع به دادگاه جمهوری ونیز ارجاع می شود. پورتیا به شکل وکیل مدافع و "نریسا" به شکل کاتب درمی آیند و بدون اطلاع شوهرانشان به دادگاه می روند تا از آنتونیو دفاع کنند. پس از آن که می کوشند با پرداخت سه برابر قرض آنتونیو، یهودی را وادار به بخشش کنند و نتیجه نمی گیرند، این بار پورتیا به شایلوک اخطار می کند که حتی اگر یک قطره خون بریزد، به بهای زندگی مدعی تمام خواهد شد، چون قرارداد، فقط حق گرفتن یک پوند گوشت به او می دهد و نه بیش تر. سپس پورتیا اعلام می کند که شایلوک که یک خارجی است به خاطر توطئه علیه زندگی یک ونیزی باید محکوم به مرگ شود. دادگاه جمهوری نسبت به زندگی شایلوک گذشت می کند، اما نصف دارایی او را به آنتونیو و نصف دیگر را به دولت واگذار می کند. کمدی "تاجر وینزی" به وسیلۀ ویلیام شکسپیرـ شاعر و نمایش نامه نویس انگلیسی ـ در پنج پرده به شعر و نثر نگاشته شده و اینک به همراه برگردان فارسی به چاپ رسیده است.