‌
ما فقط بعد از مبتلا شدن به هر مصیبت و گرفتاری، آن هم دمِ آخر، با احساساتی پرشور، تنها به فکر خلاص شدن از آن مخمصه هستیم، نه به فکر معالجه قطعی آن.
نتیجه این می شود که تمام مشکلات ما همیشه باقی است و دائما نیز تکرار می شود.
برای همین است بسیاری از مردم اعتقاد راسخ پیدا می کنند به اینکه تاریخ تکرار می شود. 
در حالی که این ما هستیم که وقتی باران می آید و کوچه ها را آب می گیرد بطوریکه راه را بند می آورد، تنها با کول کردن دیگران و گذراندن آنها از مخمصه، مسئله مان را موقتا حل می کنیم. 
بنابراین همین گرفتاری را در طول تمام زمستان ها داریم و تاریخ رفتار و نحوه تفکر ماست که تکرار می شود، زیرا هیچگاه به فکر راهی همیشگی و اصولی که در موقع باران آمدن آب در کوچه ها نایستد و یا در موقع باد آمدن گرد و خاک آزارمان ندهد و آلوده مان نکند نیستیم و قهرا با هر بارانی، گرفتاری آب ایستادن و با هر بادی تیره و تار شدن هوا ، برایمان تکرار می شود.