کتاب به خودی خود نمیتونه حس خوبی رو بهمون منتقل کنه، چون یادآور خاطرات بد دوران پاندمی کروناست.
ولی نویسنده تونسته با الهام گیری از اتفاقی خیالی، داستان رو امیدوار کننده پیش ببره.
موضوعی که برام جالب بود، توصیف زیبا و نگاه دقیق نویسنده به مشکلات دوران کرونا بوده، یعنی اگر چندین سال بعد کسی که این دوران رو نچشیده، این کتاب رو بخونه می‌تونه ادعا کنه که در جریان خیلی از مشکلات ریز و درشت اون دوران هست.
از خونه نشینی ها و از دست دادن شغل افراد و سختی کار کادر درمان گرفته تا همکاری نکردن بعضی افراد در رعایت بهداشت و دور شدن از مکان ها و مجالس مذهبی تا حتی نگاه های نژادپرستانه به تمام چینی ها و ...

درسته که از محتوای کلی کتاب انرژی مثبت نمی‌گرفنم چون خاطرات بدی برام زنده میشد، ولی قطعا آخرین باری نبود که میخوندمش،به نظرم سال ها بعد برای یادآوری سلامتی و آرامشی که جهان برای نجات از این ویروس پیدا کرده حتما میخونمش