یک کتاب لطیف، با الهام از ماجرای رستم و سهراب، در یک ماجرای امروزی.  
        

          حتی چهار و نیم. انقدر که ساده بود و زلال بود. مرثیه‌ی سهراب بود و مسیح و حلاج، ابتدای ابتدایش اصلا می‌دانی قرار است چه بشود. اسم کتاب است اصلا. یعنی دیگر چه سهراب کشته بشود یا نشود مهم نیست. دیگر روضه‌خوان قرار نیست تا گرهی را باز کند، مرثیه‌اش را می‌خواندو من و توی مخاطب هم می‌شویم پامنبری‌اش. مشتری مجلس شاهنامه‌خوانی‌اش. سهراب‌کشان به وجدم آورد.