«پیگمالیون» نمایش نامه ای کمدی است در پنج پرده نوشته ی جرج برنارد شاو. این نمایش نامه در سال1912 نوشته شده است . هنری هیگینز، پروفسور زبان شناسی، شرط می بندد که در مدتی کوتاه الیزا دولیتل دختری کاملاً عامی را به نحوی تعلیم دهد که بتواند او را در مهمانی عصرانه ی یکی از سفرا به عنوان دوشس دولیتل معرفی کند. آیا هنری موفق می شود شرط را ببرد؟ پیگمالیون یک سیندرلای مدرن نیست، داستان مردی است فرهیخته که نقش پیگمالیون را بازی می کند و به گالاتای خود زندگی می بخشد. هیگینز سمبلی از عقل و منطق و الیزا سمبل قلب و محبت بی دلیل است. بسیاری از منتقدین هنوز هم « پیگمالیون» را یکی از بهترین نمایش نامه های برنارد شاو می دانند. نمایش نامه ای که الهام بخش فیلم «بانوی زیبای من» بود و هنوز هم در دنیا به روی صحنه برده می شود.