پریشب با خودم فکر  می‌کردم که وقتی مولا علی علیه‌السلام در وصفِ جنابِتان فرموده که : «آه.. شوقاً إلی رؤیته» ، دیگر ما بی‌دست‌و‌پاها چه محلی از اعراب داریم که بخواهیم حتی آرزوی دیدنتان را در سر بپرورانیم؟! اصلا خلاف ادب و طهارت است که مظروف پاک در ظرف نجس ریخته شود.
اما خب دل‌ که فکر نمی‌کند و عقل و منطق و ادب سرش نمی‌شود؛ حرف خودش را می‌زند و برای خودش خیال‌ها می‌بافد...



بگذریم..
این کتاب را از استادمان (مولف محترم) هدیه گرفتم و در ایامی که به ظاهر ، قرب مکانی داشتیم -اگرچه که چندان قدر ندانستم- خواندم.
اگر دلی بخواهم نمره بدهم، چون وصف حال معشوق است، پنج ستاره هم کمش است؛ و اگر بادقت ادبی و محتوایی و ویراستاری قضاوت کنم، نمره قابل قبولی نمی‌گیرد.
کتاب، کشکولی است و برای مخاطب عام نوشته شده‌است. صفحه‌آرایی و حتی نگارش آن، ضعیف است.
اما در کل به یکبار خواندنش حتماً می‌ارزد.


[اللهم‌ارنه...]