پشت جلد کتاب نوشته شده :<پانجونی از فرط بی پولی به انقلابی گری روی می آورد. او را به روستایی می فرستند تا ایده های حزبش را تبلیغ کند>. خب قاعدتا از اسم کتاب که رفیق داره مشخصه این نوشته داره کمونیسم و سوسیالیسم رو نقد میکنه و اون هم به زبان طنز. کتاب اکثرا تشکیل شده از نامه هایی که پانجونی به دفتر حزب میفرسته و در در اون شرح وقایع و کارهایی که کرده میده. میشه گفت طنز کتاب جذابه و تا 60-70 صفحه ابتدایی شما واقعا لبخند به لب کتاب رو میخونید ولی بعد دیگه کم کم دچار تکرار و یکنواختی میشه. من ترجیح میدادم به جای خوندن نامه همین وقایع رو از زبان یک راوی دیگه بخونم مثل چند صفحه ی آخر کتاب. این مدل نوشتن برای روزنامه و هفته نامه جذاب تره تا کتاب. ولی در کل کتاب جالبیه

پ.ن: مسیولین ما از نوادگان پانجونی نیستن؟؟؟؟