قطعا از بهترین مجموعه‌های فانتزی که خوانده‌ام هست، اول خیلی میلی به ادامه‌اش نداشتم ولی بعد از مدتی معتادش شده بودم و هر یک از جلدها بدون وقفه پس از دیگری می‌خواندم.
وقتی که جمله پایانی جلد آخر را می‌خواندم، بی‌اختیار اشک‌هایم سرازیر شده بود.
        

          فصل اول را چند ماه قبل خوندم تو ذهنم گفتم که این چرا کلا داره راجع به کتاب قبلی ) مجموعه خون آشام حرف می زنه؟ بیخیالش شدم تا اینکه دو سه روز پیش دوباره شروع کردم و بنظرم حتی کار جالبی بود و من رو برای خوندن مجموعه خون آشام هم کنجکاو کرد داستان سرگرم کننده و شاید جذاب بود مخصوصا در نیمه دوم کتاب و فصلهای آخر داستان جالب بود اما بعضی کلمه ها و دیالوگ ها اضافه بودن و تعدادی انگشت شمار ( حتی کمتر از توصیفات گیج کننده بود بزرگترین مشکل هم شاید بیش از حد بودن این مسئله بود که بیشتر شخصیت ها حرفشون رو کامل نمی زدند و یکی باید بهشون یاد آوری میکرد این مورد رو شاید بزاریم به حساب سبک نویسنده کتاب دیگر چی از ایشون نخوندم در کل مقدمه خوبی برای مجموعه بود و امیدوارم در ادامه پتانسیل های موجود در داستان استفاده خوبی بشه.
        

          کتاب قشنگیه ترس و استرس رو خوب القا میکنه به ادم شما رو با خودش میکشونه به داخل کتاب و نمیزاره خسته بشی اما بعضی جاهاشم ادم میگه که ایکاش این اتفاق نمی افتاد و چقدر بد شد 
        

          مورد علاقه‌ام نبود... خیلی تکراریه، این مجموعه...
قسمتای مختلف کتابای فانتزی بولد دنیا، به علاوه فرهنگنامه‌ای از فحش! این مجموعه رو ساخته.
البته شروع خوبی داشت... ولی ادامه پیدا نکرد؛
        

          گورشاه ترکیبی از ترس و هیجان 
و کمی هم چندش
        

          میشه گفت اولین کتاب با ژانر فانتزیه که نویسندش ایرانیه و من خوندمش. مدتیه که تصمیم گرفتم آثار نویسنده های ایرانی هم بخونم چون به نظرم واقعا بهشون کم توجهی شده و اونا هم حق توجه دارن. 
نظرات زیادی راجع به این مجموعه دیدم که بیشترشون نظرات مثبتی بودن. منم کنجکاو شدم که اولین کتاب فانتزی که نویسندش ایرانیه رو با مجموعه گورشاه آقای گلشیری شروع کنم. 
نظرم به طور کلی راجع به کتاب اینه که جالب بود، اما محشر نبود. اوایل داستان که به شدت کند پیش میره و حتی بعضی جاها من میخواستم کتابو بزارم کنار اما خب شروع داستان همیشه قرار نیست هیجانی باشه. پس منم به امید اینکه هرچه زودتر به بخش های جذابش برسم این کتاب رو خوندم. اواسط داستان روند کمی بهتر شد. اما توی بخش های پایانی واقعا جالب شده بود. و همین دلیلی برای من شد تا تصمیم بگیرم ادامه مجموعه رو بخونم. 
اما خب نقاط ضعف زیادی هم داشت. به طور مثال شخصیت پردازی ها رو زیاد دوست نداشتم. خیلی سطحی راجع به شخصیت ها حرف زده شده بود و من به شناخت لازم نرسیدم و ارتباط خاصی باهاشون نمی گرفتم. اما کمابیش از مرجانه و الیان خوشم اومده بود. 
یکی دیگه از نقاط ضعف این بود که تکرار بیش از حد جمله ها و حرف ها رو داشت. یعنی واقعا نیاز خاصی نبود که یک جمله کوتاه و نه چندان مهم رو چند بار تکرار کنن. 
همچنین احساس می کردم تمام مکالمات یک جورایی سرد و بی روحن. گفتنش سخته اما نسبت به کتاب هایی که خوندم مکالمه بین شخصیت توی این کتاب سریع و کمی سطحی بود. اما توی اواخر داستان کمی بهتر شد. 
 به طور کلی ایده داستان جالب بود اما به خاطر تمام ضعف هایی که گفتم میخواستم بعد اتمام این جلد دیگه این مجموعه رو ادامه ندم اما پایان جالبش منصرفم کرد و امیدوارم در ادامه این مجموعه   این ضعف ها رفع یا حداقل کمتر شن. 
        

          من احساس صمیمیت زیادی با شروع کتاب داشتم. 
داستانش رو واقعا دوست داشتم؛ فوق‌العاده خلاقانه است. دنیایی که پشت اون خلق شده. به خصوص آخرای کتاب! اولش توقع نداشتم وارد دنیای دیگه‌ای بشم. اما شدم. در کنار این، ایرانی بودنش... باعث شد چندین لول جایگاهش برای من تغییر کنه. حقیقتا برای اتفاقاتی که افتاد دلشوره داشتم و دارم. برای جلد دوم بی صبرانه منتظرم به زودی بخونمش!
نظر من برای این کتاب ۷ از ۱۰ بود. به این خاطر که...
۱-به عنوان جلد اول که داستان چهار جلد بعدی رو روایت می‌کرد واقعا به خوبی عمل کرده بود.
۲-یکم اوایل، بخاطر اطلاعاتی که حتما باید گفته می‌شد؛ داستان یکنواخت شد، با اینکه هیجاناتی بینشون پیش میومد.
اما مهم ترین نکته‌اش!
۳-آخرای کتاب اینقدر جنجالی شده بود که برای یک لحظه نمی‌تونستم این کتاب رو کنار بزارم.