از خودم می‌پرسم: دقیقا چرا اونقدرا از این کتاب خوشم نیومد؟
من قبل از این مجموعه، مجموعهٔ Elements of Cadence رو از این نویسنده خوندم و خب خیلی دوستش داشتم. واقعا از همون اول پرت شدم تو دنیای جدیدی که نویسنده خلق کرده بود و توصیفات به شدت برام زنده بودن. طرح داستان و شخصیت‌پردازی‌ها هم خوب بود. البته با شخصیت‌پردازی مردها تو جلد دوم و همچین پایان‌بندی این جلد مشکل داشتم! 

به هر حال اونقدر از دو جلد این مجموعه خوشم اومده بود که این کتاب جدید نویسنده رو بی‌معطلی گذاشتم تو صف انتظار!

مجموعهٔ EoC تا جایی که دیدم تا این لحظه کلا ترجمه نشده ولی جلد اول این مجموعه (Letters of Enchantment) تا این لحظه فیپا گرفته و اصولا باید در دست چاپ باشه! (با عنوان رقیبان ازلی). کلا هم دو جلده، به ترتیب:
Divine Rivals
و
Ruthless Vows


داستان در مورد یه دختر و پسر روزنامه‌نگاره که دارن سر یه موقعیت شغلی با هم رقابت می‌کنن و در این حین به هم علاقه‌مند میشن. فضای کتاب مثل اروپای جنگ جهانی اوله با چاشنی فانتزی. 

نیمهْ اول جلد اول واقعا برام جذاب بود و سریع جلو رفتم. 
ولی از یه جایی به بعد داستان برام خسته‌کننده شد... طوری که واقعا جلد اول رو به سختی تموم کردم و آخرش اینطوری بودم که بی‌خیال جلد دوم! می‌خواستم برم صرفا یه خلاصه‌ای از جلد دوم بخونم که ببینم کار به کجا می‌رسه ولی خب چیزی نیافتم! در نهایت گفتم حالا بذار بخونم ببینم چطور قضیه رو جمع کرده! 

و باز نیمهٔ اول جلد دوم رو‌ دوست داشتم و جدا خوشحال شدم از تصمیمم برای ادامهٔ این مجموعه.
ولی خب، دوباره از یه جایی به بعد جذابیت داستان برام کم شد، طوری که فقط دلم می‌خواست زودتر تمومش کنم و برم سراغ یه کتاب دیگه ولی از اون طرف حوصله‌م نمی‌کشید زیاد زیاد بخونمش! خیلی حالت سختی بود 😄

با این حال، صفحات پایانی کتاب و جمع‌بندی داستان رو دوست داشتم و باعث شد شک کنم که دقیقا بهش چه امتیازی بدم و چه جور مروری براش بنویسم!

و حالا دوباره از خودم می‌پرسم دقیقا چرا نتونستم این کتاب رو دوست داشته باشم؟! 

نثر خانم راس کلا یه حالت شعرگونه داره، با وجود اینکه این نثر رو تو مجموعهٔ قبلی دوست داشتم، تو این دو جلد یه سری جاها دیگه به نظرم زیادی بود! یعنی این مدل توصیف شاعرانهٔ آدما از احساساتشون رو چندان نپسندیدم.

از طرف دیگه یه سری گره‌ها زودتر و راحت‌تر از چیزی که انتظار داشتم باز می‌شد و کلا به نظرم تنش لازم رو نداشت. سوالهای مربوط به بخش‌های فانتزی رو هم باز به نظرم یه مقدار راحت رفع و رجوع کرد!

شخصیت‌ها هم به نظرم اگه یه مقدار کمتر «شاعرانه» به وقایع نگاه می‌کردن برام باورپذیرتر و دوست‌داشتنی‌تر می‌شدن، مخصوصا این نوع نگاه تو شخصیت‌های مرد برام غیر قابل قبول‌تره! البته باز اینجا شخصیت‌پردازی مردها بهتر‌ از جلد دوم مجموعهٔ EoC بود! اونجا رسما اگه بدون ضمیر و اسم، تیکه‌های مربوط به مردها رو می‌دادی کسی بخونه قطعا اولین حدسش این می‌بود که این یه زنه 😅

در نهایت، به احتمال زیاد نقش پررنگ دو تا شخصیت فرعی هم‌جنس‌گرا هم تو حس نه چندان مثبتم به کتاب بی‌تأثیر نبوده...
باز تو مجموعهٔ قبلی هم دو تا شخصیت اینطوری داشتیم ولی اونجا تقریبا در حد اشاره بود و این دو نفر دیگه بیشتر از دو صفحه از کتاب رو اشغال نکرده بودن.
ولی اینجا نقششون به مرااااتب بیشتر بود و کلا رو مخ (البته به طور واضح شخصیت‌های بسیار دوست‌داشتنی و مثبتی بودن 😒)
هر چند که به نظرم بدون نیاز به هیچ‌گونه سانسوری صرفا با ترجمه این قضیه کلا حل و فصل میشه 😄 چون واقعا به غیر از ضمیر مونث (که تو انگلیسی مشخصه) یکی از این شخصیت‌ها هیچ ویژگی خاصی نداره که مخاطب به زن بودنش شک‌ کنه! حتی اسمش هم یه اسم واضح زنونه نیست! یعنی اگه مترجم صرفا به جای my wife (🤢) بذاره «همسرم» قضیه قشنگ حل‌ میشه 😅

کلا هم به نظرم کتاب چیز خاصی برای سانسور نداشت. بدترین صحنه‌ش تو جلد اوله که اونم خیلی چیز واضحی نیست 😅 و نسبت به کتاب‌های این سبک (یعنی عاشقانه) اصولا کتاب تمیزی محسوب میشه، هر چند که باز احتمالا برای نوجوون کم‌سن و سال چندان مناسب نیست.