کتاب خوشمزه های تاریخ ایران؛ یعقوب و دیگ و قابلمه‌سازها - نقد و نظرات دربارۀ کتاب خوشمزه های تاریخ ایران؛ یعقوب و دیگ و قابلمه‌سازها

یکی بود. باز هم یکی بود. یکی دیگر هم بود. دیگ‌سازی بود که در روستای قَرنین در سیستان زندگی می‌کرد. این دیگ‌ساز مهربان از صبح تا شب در کارگاهش، آهن و چدن و مس را داغ می‌کرد و آن‌ها را به شکل دیگ و قابلمه و کاسه در می‌آورد و به مردم می‌فروخت و حالش را می برد. همیشه‌ سر و لباسش سیاه و کثیف بود، ولی باور کنید قلبش خیلی تمیز بود. یک کوره‌ی همیشه روشن داشت که خیلی داغ و جیز بود و هر چه را داخل آن می‌انداخت، زود کج و کوله می‌شد؛ این‌ جوری. کارش این بود: یک آهن داغ را از کوره بیرون می‌آورد و با یک آهن سرد می‌کوبید توی سر آن آهن داغ. شرط می‌بندیم تا آخر عمرش نمی‌دانست که در آن روستای پرت افتاده، قرار است هزار و دویست سال بعدش اسمش توی کتاب ما بیاید.

من خودم عاشق یعقوبم. چون آدم خودساخته ای بود و تا آخرش مثل یک نظامی زندگی کرد. از آن هایی که شش ماه پوتینشان را از پا در نمی آورند. اَه! پیف پیف! یعقوب از اول اولش از یک نفر بدش می آمد. آن یک نفر خلیفه ی بغداد بود و قدرت مندترین آدم روی زمین. یعقوب از وقتی یک بچه ی این قدّی بود، تصمیم گرفت حال خلیفه را بگیرد. از کارگاه قابلمه سازی بابایش کم کم بچه محل ها را جمع کرد و برای خودش لشکری راه انداخت. اول سیستان و بعد کرمان و بعدش خراسان و شیراز را گرفت و خیلی یواش خودش را به خلیفه نزدیک کرد. نزدیک بود که خلیفه را بگیرد ها! ولی بدشانسی آورد و هم چین لحظه ی آخر یک ذرّه شکست خورد. این کتاب را تقدیم کرده ایم به مرحوم استاد ابراهیم باستانی پاریزی

بهتر انتخاب کن، بهتر بخوان

خوشمزه های تاریخ ایران؛ یعقوب و دیگ و قابلمه‌سازها

خوشمزه های تاریخ ایران؛ یعقوب و دیگ و قابلمه‌سازها