این کتاب به یکی از مهم‌ترین موضوعات فلسفه‌ی دین می‌پردازد یعنی تجربه دینی - عرفانی.
کتاب شامل پنج مقاله مقدّماتی و یک پیوست در این حوزه است: تجربه‌های دینی، اصل و منشأ دین، ادراک خدا، گزارش‌های تفسیری و نقد تجربه‌ی دینی / تجربه‌های عرفانی در آثار ایرانی - اسلامی.
مقاله اول برای قدیسه ترزای عیسوی است که دو تجربه عرفانی خود در کلیسا را روایت می‌کند. او معتقد است که به دلیل تغییرات مثبتی که از این مکاشفه در زندگی‌اش رخ داد، میتواند مطمئن باشد که تجربه از جانب خداست نه شیطان.
مقاله دوم برای ویلیام جیمز است. او چهار ویژگی از تجربه‌های دینی و عرفانی را بیان می‌کند و معتقد است که تجربه دینی و حال خوشی که در حالات معنوی به انسان دست میدهد، میتواند برای خود فرد معتبر باشد لکن بقیه ملزم نیستند که به آن تجربه توجهی کنند.
مقاله سوم برای ویلیام آلستون است. او درمورد آگاهی بی واسطه به خدا سخن می‌گوید و سعی میکند بین تجربه‌ی حواس پنج گانه ما با تجربه دینی، اشتراکاتی قائل شود.
مقاله چهارم برای وین پرادفوت است. او معتقد است که تجربه دینی تجربه‌ای است که صاحب تجربه آن را دینی تلقی می‌کند و ممکن است لزوما دینی نباشد. او سعی دارد با توجه به اصل تجربه و تفسیر تجربه، اعتبار این سنخ ادراکات را مورد نقد قرار دهد.
مقاله پنجم برای مایکل مارتین است. او سعی دارد بر اساس اصل زودباروی، منکر تجربه‌های دینی شود و این سنخ ادراکات را محصول حس و حال خوش درنظر بگیرد.