پشت جلد :
نگاهش به رنگ‌ها طور دیگری از نگاه من بود. توپ پارچه که پهن می‌شد، غرق خطوط و رنگ‌ها می‌شد و انگار پشت دوربین باشد و قاب ببندد. اگر رنگی نابه‌جا بود، درِ لنز را میگذاشت و نمی‌خرید. فصل شال و کلاه که می‌رسید و میل و کاموا دست می‌گرفتیم، برای هرکس رنگ و ترکیب پیشنهاد می‌کرد. گاهی روی کاغذ نقشه بافتنی را هم می‌کشید. رنگ‌ها را خوب می‌شناخت. دوست داشت زندگی‌مان پر از رنگ باشد، ولی خودش همیشه سفید می‌پوشید. رنگی که همه رنگ‌ها را در خود داشت و نداشت. سعید تازه شهید شده بود که آمریکا به عراق حمله کرد. از همه جای دنیا عکاس و خبرنگار به عراق حمله کرد. یک ماه مانده بود به اعزام، همه برای شرکت در دوره جنگ‌های شیمیایی دعوت شدند. اولین عکسی که روی پرده افتاد، عکس سعید جان‌بزرگی از حلبچه بود.