با اینکه هر روز دوش می‌گیرم باز مورچه‌ها اطرافم پیدا می‌شوند و از سر و کولم بالا می‌روند این‌ها همه بعد از دیدن تو اتفاق افتاد فکر می‌کنم شیرینی دیدار تو مانده روی پوستم

نگاه به عکس روی دیوار مثل این است که پای یک گل مصنوعی آب بریزی و توقع شکفتن گل‌هایش را داشته باشی هیچ چیز مثل یک خبر مرگ خاطرات آدم را زنده نمی‌کند.

صبرم تمام شده ریسمانی نمانده به آن دست نبرده باشم تو اندوه منی تو شکوه جهان منی بودنت نبودنت مضطربم می‌کند یک نفر این سنگ را از پیش پایم بردارد.