کتاب حاضر، سفرنامه حج است از مجتبی رحماندوست که با قلم روان، ساده و ساختار داستانی محکم نوشته شده است. آغاز این سفر معنوی در اواخر تابستان 1361 پس از سه سال و نیم از انقلاب اسلامی از هیاهوی تبلیغات غرب علیه ایران و عراق، شروع شده است. این سفر که هشتاد روز طول می کشد، ضمن زیارت خانه خدا و عتبات عالیات عربستان، سر از اردن، سوریه و ترکیه در می آورد. زائرین در مکه و مدینه از قلعه خیبر، تبوک، ربذه، مزار ابوذر، تعدادی از شهرهای اردن، سوریه و ترکیه دیدن می کند که شرح آن به طور مفصل در کتاب آمده است. نویسنده 23 سال پیش که این سفرنامه را نوشته است، بنا بر فضا و مقتضیات آن زمان، با ادبیات انقلابی نگاریده که پس از حذف توصیفات و ادبیات ویژه آن روزها، هنوز می توان رنگ و بوی ویژه آن روزگار را دید و حس کرد که لحظات خوشی بوده است آن روزها. وی در مقدمه کتاب، ادبیات سال 1361را بخشی از تاریخ انقلاب اسلامی دانسته است که ناگزیر از حفظ آن بوده است ولو به صورت جزئی. وی در این سفر از روزهایی می گوید که نگاهها به ایران و انقلاب اسلامی، با شک و تردید همراه بوده اند، در برخی زمانها و مکانها، چیزی غیر از آنچه انتظار می رفت. رحماندوست در این کتاب از غم غریبی گفته است که همانند انقلاب و رهبر بزرگ آن عجیب و غریب می نمود و جهان را در شک و بهت عظیم فرو برده بود. وی در مقدمه اش می نویسد در عربستان خیلی غریب بودیم. صدام آشنای سعودیها و اردنیها بود و ما بیگانه بودیم. کتاب حاضر برای آنانی که در آن روزگار نبودند به ویژه نسل جوان راهنمای خوب است تا با درک آن، به ترسیم فضای آن روزها پرداخته و از غم غریب و رنج مضاعف که بر ایرانیان رفته است آگاه شوند که همین تلخیها و شیرینی هاست که تاریخ این مرز و بوم را رنگی و زیبا و یگانه ساخته اند. کتاب حاضر، ضمن تاریخ گونگی آن راهنمایی است برای آنانی که هوای سفر دارند و یا در پی احوال کشورهای عربی ـ اسلامی اند تا با نویسنده به سیر و سفر به کشورهای عربی و ترکیه پرداخته  و از سرنوشت بزرگان دین الهی آگاه شوند که در کجا در خاک پاک آرمیده، چه کرده اند و باکی بوده اند. خواندن این کتاب، نعمت است بزرگ در شناخت ادبیات سفرنامه نویسی دینی ـ مذهبی که خوش سبک است و رسا زبانی.