مقدمه کتاب نوشته بود که داستان‌های مونرو ریتم آرامی دارد. همان‌طور هم بود. ولی این کُندی خسته‌کننده نبود. و من همینش را دوست داشتم. وگرنه  گره داستان بدون باز شدن تمام شد. شاید هم من نفهمیدمش.

شاهکارهای ۵ میلی‌متری از چند جهت دوست‌داشتنی است:. ۱. با نویسنده‌های بزرگی آشنا می‌شوی که نمی‌شناختی از قبل. مثلا مونرو نوبل گرفته و من نمی‌شناختم. ۲. قطعا انتخاب‌کنندگان داستان برای مجموعه شاهکارهای ۵ میلی‌متری، از بهترین اثر یک نویسنده استفاده می‌کنند؛ پس با یک داستان خوب از نویسنده‌ای که نمی‌شناسی شروع می‌کنی. ۳. در عرض چهل‌وپنج دقیقه یک کتاب را می‌خوانی؛ خصوصا وقتی قبلاً رمان کُند چندصدصفحه‌ای خوانده‌ای! دقیقا می‌شورد و می‌برد.