۱۸۰ صفحه از ۲۰۰ صفحه رو امروز توی مترو و اتوبوس خوندم :) از مزایای خونهٔ دور!
عمیقاً دوستش داشتم و وقتی تموم شد، این اومد تو ذهنم:
 «راست است که صاحبان دل‌های حساس نمی‌میرند... بلکه بی‌هنگام ناپدید می‌شوند.»
        

          چه کس دیگری جز مری پاپینز می تواند نرده ی پله را بالا بکشد ، یک صندلی کامل را از یک خورجین خالی بیرون بکشد و دارویی مانند طعم دلپذیر لیموناد را ایجاد کند؟ یک روز با مری پاپینز روز جادو و آوردن قصه و افسانه به زندگی واقعی است!
وقتی پای مری پاپینز وسط بتواند مسئولیت هایی که به عهده اش است هیچ وقت نمی تواند تعیین کند مرز واقعیت کجاست.
 { در هر سن و سالی که باشی ، مری پاپینز همراهته }