ببینید به نظرم این کتاب اومد یه حرکت خیلی اشتباهی کرد، خواست مثلا بگه بجای افکار منفی افکار مثبت رو پرورش بدید، خواست بگه دنیا جای قشنگیه و اگه افکار منفی نداشته باشیم میشه قشنگ زندگی کرد.
به نظرم این کتاب «کودک رو گول میزنه»! چرا؟ چون ما عوض اینکه بیایم بهشون حل کردن مسئله رو یاد بدیم، فراموش کردن و قورت دادن مسئله رو یاد میدیم. برای مثال توی کتاب نوشته بود«دوستام باهام حرف نمیزنن و من رو دوست ندارن» و بعد برای راه‌حلش پیشنهاد داده بود به کودک گفته بشه که عیبی نداره، عوضش ادم‌های دیگه توی زندگیت هست که دوست دارن.
به نظرم کودک نیاز داره با این مسئله روبه‌رو بشه، نه اینکه مسئله رو حذف کنه، روبه‌رو شدن بااین موضوع سوال کردن رو مطرح میکنه. اینکه چرا دوستام باهام قهرم؟ چرا دوستام باهام حرف نمیزنن؟
و اینکه باور کنید بروز احساسات خیلی کار خوبیه. وقتی ما بروز میدیم یه غذایی رو دوست نداریم، از این رنگ بدمون میاد یا هرچیز دیگه ای باعث میشه به ارامش روانی برسیم. این کتاب کاملا به کودک تحمل کردن رو یاد میداد که تحمل کردن واقعا ارامش روحی روانی رو ازبین میبره.
این کتاب علنا داشت سوال کردن رو از کودک محروم میکرد و خیلی خیلی ایرادهای دیگه
        

          مزخرف