« فیلم فیگور فلسفه» تأملی در زیبایی¬شناسی دینی در سینما است. اولین فصل کتاب پاسخ به یک سؤال است.« سینما چیست؟» او این فصل را با یک حدیث آغاز کرده است.« امام سجاد(ع) در حدیثی شریف، پس از برشمردن حق زبان و گوش و ذکر حقوق مختلف آنها، وقتی به چشم می¬رسند می¬فرمایند" و حق چشم این است که آن را از چیزی که برای تو حلال نیست فروبندی و نگاه کردن با آن را وسیله¬ئ عبرت قرار دهی.."» 
در ادامه اضافه می¬کند« سینما نیز هنری است دیدنی و قبل از هر چیز مربوط به چشم. البته همین اول بسم¬الله نمی¬خواهیم اصالت را به سینمای صامت بدهیم و صدا را فرع برای آن به شمار بیاوریم، اما به هر حال سینما هنری است که به تماشای آن می¬روند نه شنیدنش»
در ادامه سینما را از دید فلسفه¬ئ شرق و جامعه¬شناسی غرب بررسی می¬کند. و از آنجایی که عبارتِ«صنعتِ سینما» متداول و مرسوم است به تفاوت¬های صنعت و هنر می¬پردازد. نکته¬ئ اصلی و مهم در این کتاب نگاه و تفکر دینی و نقد و بررسی پدیده¬ای به نام سینما از نگاه دین است. اما به جامعه¬شناسی و فلسفه¬ئ غرب هم بی¬توجه نیست. به علاوه منتقدان به اصطلاح روشنفکر را هم نقد می¬کند« چرا فروید و یونگ نمی¬خوانند؟ این حضرات که "معراج¬السعاده" را امّل¬بازی می¬دانند، پس این تعاریف عجیب¬و¬غریبشان را از شخصیت و پرسوناژ و... از کجا آورده¬اند؟ چرا هیچ¬کدامشان نمی¬دانند پایه¬گذار نسبی¬گرایی اخلاقی کانت بود یا دکارت؟ چرا تفکر و فهمیدن این¬قدر در روزگار ما مهجور و غریب شده است؟»