خیلی قشنگ بود.
 دوست اش داشتم معمایی خیلی جالبی بود.
 زیاد بودن شخصیت ها اولش گیجم میکرد. که با مراجعه به اول کتاب معرفی شخصیت ها حل میشد.
          

            وای که چقدر سر این کتاب اذیت شدم.
مگر ما قرار نبود یک داستان جنایی بخوانیم؟ پس به ما چه ربطی دارد که مأمور پرونده وقتی به کافه می‌رود چه سفارش می‌دهد؟
به ما چه ربطی دارد که مأمور پرونده موهایش را چگونه می‌بندد؟
تتسویا هوندا، این چه وضعی‌ست؟ چرا انقدر حاشیه می‌رفتی؟ 
چرا داستانی که می‌توانست عالی باشد را اینگونه، با گم کردن موضوع خراب کردی؟
کتاب‌ را در همان صفحات اول، به امان خدا رها کردم و به زندگی‌ام ادامه دادم، تا شاید شخص دیگری برایش جذاب باشد که مأمور پرونده در کافه چه سفارش می‌دهد و موهایش را چگونه می‌بندد.