حکومت هشتصد ساله اعراب بر آندلس (1492-711 میلادی) مصادف با دوره¬ای است که امروزه از آن به عنوان عصر طلایی تمدن اسلامی یاد می¬کنند. دربار خلفای آندلس یکی از مراکز عمده¬ی شکل¬گیری تمدنی است که نشریه¬ی نشنال جغرافی، پایتخت آن گرد و باد را با نیویورک قرن بیستم مقایسه می¬کند و نهرو آن را تاج افتخاری می¬داند بر سر تمام شهرهای آن عصر. خلفای اموی و درباریان آندلس از میان هنرهای رایج زمان به شعر و ادب و معماری بیش از هنرهای دیگر توجه داشته و بعضا خود از شاعران مطرح زمانه بوده¬اند. شیفتگی آن¬ها به شعر ادب در حدی است که پژوهشگران یکی از دلایل عمده¬ی سقوط المعتمد در حدی است که پژوهشگران یکی از دلایل عمده¬ی سقوط المعتمد را دلبستگی و علاقه¬ش به شعر و غفلت از امور کشوری و لشکری دانسته¬اند.پس از سقوط حکومت المعتمد به دست بربرهای شمال آفریقا آندلس کماکان به حیات پرشکوهش ادامه می¬دهد اما سرانجام با سلطه¬ی اسپانیا بر آن سرزمین مهاجرت مسلمانان و آغاز تفتیش عقاید (انکیزاسیون) دست¬آوردهای علمی و فرهنگی آن عصر طلایی به دست فراموشی سپرده شده و یاد کردن از آن¬ها حتا کفر محسوب می¬شود. کتمان اجباری شکوه گذشته در حدی است که در آغاز قرن بیستم حتا شاعر و هنرمند و پژوهشگر آندلسی نیز اطلاع چندانی از فرهنگ و ادب سرزمین اجدادی¬اش ندارد. نهایتا همین نقصان و بی¬خبری است که ترجمه و انتشار این اثر در سال 1928 را تبدیل به یک حادثه می¬کند. حادثه¬ای که تاثیر آن بر لروکا سبب می¬شود تا در سال 1934 مجموعه¬ای با عنوان دیوان تحریت به سبک آن اشعار منتشر کند و پس از آن منتشر کند و پس از آن نیز به گفته¬ی آلبرتی، تا چندین سال از کتاب¬های بالینی او بوده است.