کتاب مختصر و کوچکی درباره‌ی وابی-سابی که تلاش می‌کنه خیلی روشن و خلاصه این مفهوم رو توضیح بده. این که ادعایی هم در این زمینه نداره به دل می‌نشینه. وابی-سابی یه شیوه‌ی زندگیه. می‌تونه مربوط به اشیاء و مراسم‌های چای ژاپنی نباشه. مربوط به پذیرش ناپایداری و عدم قطعیت و ناکاملیه. مربوط به پیدا کردن زیبایی در زشتی‌ها و نقص‌هاست. مربوط به لذت بردن از سکوت و اکنونه. مفاهیمی که ان‌قدر ازشون استفاده‌ی بازاری شده که به نظر کلیشه‌ای می‌آن. عجیبه که ما تونستیم چنین مفاهیمی رو با بازاری کردن‌شون به ضد خودشون تبدیل کنیم.