متن روونی داره...و درباره نوجوونی میکل آنژه و درباره بستر رشد هنر مند یه سری اطلاعات بدست میاری و از اینکه توی ۱۵ ۱۶ سالگی همچین نقاشیایی میکشید و همچین مجسمه سنگی ساخته بهش حسادت میورزی و به این فکر میکنی تو مدرسه چقدر مارو تباه کردن و وقتمون رو با یه مشت چرت و پرت بدرد نخور که حداقل ۶۰% رو کاملا فراموش کردیم یا ابدا به دردمون نخورد تلف کردن در صورتی که ما میتونستیم تا ۱۶ سالگی تو حرفه مورد علاقمون به همچین سطحی برسیم...
والبته این جلد مقدمه به نظر میرسه چون اصل ماجرا از جلد دوم شروع میشه...

جلد اول: 

از زندگی در کاخ و با تجمل زندگی کردن اجتناب کن...
انسان به زندگی مرفه و تجملی علاقهمند است با خو گرفتن بدین گونه از زندگی فرد به آسانی جیره خوار و مفت خور میشود و به آسانی بال و پر فهم و درک را می‌چیند تا موقعیت خود را حفظ کند گام بعدی تغییر سبک کار در جهت خوشنودی قدرتمندان و زمان مرگ پیکر تراش است... 

میان زندگی برای لذت بردن است و زندگی برای کار کردن است تفاوتی نیست...از مطالعه و اندیشه به هنر لذت میبرد