در نوشته های چوران، ذهن، چشم چرانی بدخواه است. اما نه به تماشای جهان، به تماشای خویشتن. دغدغه چوران، که تا حدی بکت را به یاد می آورد، تمامیت محض تفکر است. یعنی فرو کاستن یا محدود کردن تفکر به اندیشید درباره اندیشیدن. چوران اشاره می کند: «تنها ذهن آزاد» ذهنی است که فارغ از هر شناختی از اشیا و موجودات دست به کازپوچی خویش است.