بهتر انتخاب کن، بهتر بخوان

شروع یک زن

شروع یک زن

شروع یک زن

3.1
11 نفر |
3 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

0

خوانده‌ام

16

خواهم خواند

1

داستان « شروع یک زن » دغدغه های زنی به نام پروین است که در آستانه جدا شدن از همسرش پس از چند سال به ایران برگشته و همکلاسی دوران دانشجویی اش « بهرام » را پیدا می کند . بهرام نسبت به همه چیز و همه کس احساسی نوستالژیک دارد . داستان در چند فصل به هم پیوسته روایت می شود . « بهرام را از سال 65 می شناختم . یکی از سه پسر گرایش کودکان استثنایی دانشکده علوم تربیتی بود . آدم عجیبی بود . مردی بود که احساس خوبی نسبت به خودش ، همسرش ، دوستانش و حتی موبایل و ماشینش داشت . عامل موفقیتش هم همین احساس مثبت دائمی بود . » پروین بعد از اینکه از کانادا به ایران می آید هنگام جستجوی بهرام بطور اتفاقی برایش پیامکی می فرستد که زمینه آشنایی و دیدار مجدد این دو فراهم می شود . خاطرات دانشگاه ، دانشکده ، همکلاسی ها و دغدغه های فمینیستی آنها ، پروین را بر سر دو راهی قرار می دهد : « تا چند سال بعد بهرام را ندیدم . اما یکی دو بار تلفنی با هم حرف زدیم و من فهمیدم یک پسر و یک دختر دارد . وضعیت مالی اش هم خیلی خوب شده بود . البته که او حرفی از وضعیت مالی اش نزد اما از صدایش می شد فهمید اوضاعش چطور است.

یادداشت‌های مرتبط به شروع یک زن

            سالاد زنهای مختلف. یعنی شخصیتهای زنی که به زور باید در داستان گنجانده بشوند تا نویسنده برای انواع زنهای جامعه حتما نماینده ای داشته باشد اما نقشی در پیش بردن قصه ندارند که این را چند نفر دیگر هم اشاره کرده بودند
البته در این سالاد زن اصلی نقش آن گوجه فرنگی وسط دیس را دارد که مثل گل برش خورده و همه سبزیجات مختلف به افتخار او گردآمده اند. یعنی اگرچه بقیه زنها دارند بدبختی میکشند راوی در فضای صورتی زندگی میکند با یک شوهر پولدار که او را به کانادا برده و مطلقا معلوم نیست چرا این شوهر دارد دل زن را میزند و او چند بار برای ملاقات عاشقانه با همکلاسی دوران دانشجویی اش برمیگردد ایران. چون حتی شوهر راوی چندان بی عاطفه هم تصویر نمیشود. تقریبا اصلا تصویر نمیشود این قدر که نویسنده بی تفاوت از کنار رابطه راوی و همسرش میگذرد. معلوم نیست چرا راوی میخواهد طلاق بگیرد.
-
حالا یک هفته از نوشتن سطرهای بالا میگذرد و وقایع رمان را بیشتر نشخوار کردم. آمدم دو ستاره اضافه کنم و بنویسم که اگرچه ظاهرا سبک زندگی راوی پس از مکاشفه نسبتا رقیقی که در رابطه با امام زمان عج دارد چندان تغییر نمیکند (و این احتمالا توقعات مخاطب مذهبی را برآورده نمیکند) اما شاید همین کافی بود. نمیشود از این زن توقع داشت دور آن مرد را کلا خط قرمز بکشد، میشود؟ و بگذارید به بهانه این رمان یک سوال خیلی خیلی مهم خودم را بپرسم: آیا ایمان فقط سبک زندگی است؟ مگر "شهریار ایمان" که کی یرکگور توصیف میکند را فراموش کرده ایم؟ او ایمانش را از صدقه سر سبک زندگی ندارد! ولی با آن حرف قشری ساده لوحانه که میگوید "ای بابا! دلت باید پاک باشه!" و بعد مجوز هر کاری را میدهد چه کنیم؟ این یک آپوریای اخلاقی است شاید. من فعلا برایش یک جواب پیدا کرده ام:
میگویند وقتی سنت ترزا مدعی شد مسیح علیه السلام را زیارت کرده برخی او را تکذیب کردند و گفتند دچار توهم شده. جواب او خیلی در خور تامل است. او گفت گواهش بر این که تجربه او یک تجربه دینی واقعی بوده تغییری است که در او رخ داده "گویی دیدار مسیح جواهراتی را در دامن او به جای میگذارد ، جواهراتی اخلاقی و عملی که پس از آن لحظه ؛هم برای قدیسه ترزا قابل مشاهده است هم برای مخاطبانی که از بیرون به نظاره این انسان نشسته اند..." این خیلی زیبا و مهم است. زن این رمان هم استحقاق مکاشفه دینی را دارد و هر کسی دارد اما چیزی که مکاشفه او را تصدیق میکند تغییری است که برای او به جا میگذارد. آیا این تغییر کافی است؟ به نظرم کافی است و من کی باشم که سخت بگیرم؟