توصیف جالب یک مدرسه علمیه در نگاه مسافر غربی در عصر صفوی: پنجم فوریه من به اتفاق چند نفر از همراهان خود برای دیدن بنایی که بسیار عالی ساخته شده و شبیه کالج فلاسفه بود رفتم. این بنا که نزدیک بازار قرار داشت از تعداد زیادی راهرو و اتاق تشکیل شده بود. وقتی که در مکان‌های مختلف آنجا بزرگسالان و و نیز تعدادی کودک دیدیم که کتاب در دست نشسته بودند و یا قدم می‌زدند پرسیدیم که اینجا کجاست؟ به ما گفتند مدرسه است. چیزی شبیه دبستان یا آکادمی که در سراسر ایران وجود دارد.

توصیف عجیب عزاداری جوانان در زبان سفرنامه نویس غربی: غیر از این در قسمت چپ گروهی متشکل از هفته جوان برهنه می رقصیدند. اینها که چاک چاکو نام دارند خود را از سرتا به پا با نفت و خاکه سیاه ذغال، سیاه و براق کرده بودند و فقط عورت خودرا پوشانده بودندو زشت مانند شیاطین جوان به نظر می‌رسیدند. سنگهایی که در دست داشتند به یکدیگر می‌کوبیدند و فریاد می‌کردند: یاحسین یاحسین. این عمل گویا بزرگترین مفهوم سوگواری را دهد و تمثیلی از شهادت مظلومانه امام حسین (ع) باشد، به همین دلیل چندبار سنگ را به سینه کوفتند

اذعان سیاح غربی به نقشه های دقیق منجم ایرانی عصر صفوی: مختصات یا طول و عرض جغرافیایی تقریبا تمام قا ه آسیا را بوسیله نقشه‌های جغرافیایی هر منطقه و یا نقشه هایی که خود کشیده و تهیه کرده بودم در اختیارم گداشت، بعدها من این نقشه ها را به دقت بررسی کردم و اکثرا آگاهی های آن خلاف آنچه بود که من درست می پنداشتم، زیرا مختصاتی که او داده بود صحیح می نمود.