هنوز در بهت و شوکم و در فضای کتاب غوطه‌ور.
یه کتاب ۹۶ صفحه‌ای که گرچه جا داشت هزار صفحه باشه و کلی روایت فرعی و فلان و بهمان، اما هیچی کم نداشت.
نویسنده یکی از خبرنگارهای خفن ایتالیاست و زبان کتاب هم شبیه یه گزارش تاریخیه، و کمتر رمانه، اما گاهی همین واقعیت چنان ضربه‌هایی به آدم وارد می‌کنه که داستان‌ها باید برن لب کوزه. :)
(مثکه روسلینی هم یه فیلم ازش ساخته که البته ندیدم من)

به جهان فکر می‌کنم.. به آدم‌ها.. به بلاهایی که سر هم آوردن و آوردیم. به همه اتفاق‌های هولناکی که از اول تاریخ از سر گذروندیم. همه آدم‌های خاکستری‌ای که قهرمان شدن، ولی قدیس نبودن. به فجایعی فکر می‌کنم که مسببش خودمون بودیم.. و البته اتفاق‌های باشکوه…

ژنرال دلا روره؛
و انتخاب مشکل‌ترین راه.