پروفسور ویلیام جیمز، یک روانشناس مشهور گفته است: "حقیقت این است که هیچ نوع هوشیاری، چه ادراک باشد، چه احساس یا تفکر، وجود ندارد که مستقیما و به خودی خود تمایل به بروز یافتن در برخی از تاثیرات حرکتی را نداشته باشد. تاثیر حرکتی لزوما همواره یک حرکت رفتاری بیرونی نیست. ممکن است تغییر ضربان (تپش قلب) یا تنفس، یا تغییراتی در توزیع خون باشد، مانند سرخ شدن یا رنگ پریده شدن، یا هر چیز دیگر. اما در هر موردی، وقتی هر نوع هشیاری وجود دارد، تاثیر حرکتی نیز به شکلی وجود دارد و باوری که در روانشناسی مدرن به اندازهی هر چیز دیگر بنیادی است، به دست آمد، که فرایندهای آگاهانه از هر نوعی، طبیعتا فقط فرایندهای آگاهانه، باید به صورت آشکار یا پنهان، به یک حرکت بدل شوند. هر فکر یا اندیشهای باعث یک واکنش فیزیکی میشود. اگر اجازه داده شود که محرکها از ضمیر خودآگاه به ضمیر ناخودآگاه بروند- و پذیرفته شوند- آن اندیشه یا تفکر باید تجلی پیدا کند، با صدا یا به صورت فیزیکی. اگر این کار به صورت آگاهانه سرکوب شود، آنگاه آن فکر به صورت فیزیکی تجلی پیدا خواهد کرد

رکز شادیات را به خاطر بسپار. مرکز شادی تو میتواند هر حالت منفی را برگرداند. مرکز شادی تو میتواند بیاموزد که همواره فعال باشد. بگذار فعال باشد. آن را تشویق کن. اجازه بده سیستم ایمنی بدنت همیشه فعال و خوشحال باشد. بگذار بدنت... تمام آن... تمام اندامهایت... تمام عضلاتت... تمام مفاصلت... تمام سیستم عصبیات... خونت... هرچیزی که دربارهی توست... هر سلول بدنت خوشحالی را احساس کن و آن را نشان دهد. خوشحالی را ابراز کن.