هگل در وضعیتی حیرت انگیز قرار دارد. از یک  سو، با تأثیر فلسفی و تاریخی عظیم هگل مواجه ایم؛ نامعقول نیست بگوییم بخش اعظمی از آنچه در روال آکادمیک رایج تحت عنوان «فلسفه اروپایی معاصر» طبقه بندی می شود با هگل آغاز و به درجه زیادی با او مشخص می شود؛ این تأثیر عمدتا ناظر به اقدام هگل است مبنی بر طرح مسئله «سوبژکتیویته تاریخی». از سوی دیگر، چنین می نماید که هگل شمار بسیاری از شخصیت های برجسته عالم اندیشه را متقاعد یا از کوره به در کرده است، بی آنکه چیزی به نام اجماع بر سر موضع بنیادی فلسفه هگل در کار باشد.رابرت پیپین در میان هگل پژوهان و دوستداران فلسفه هگل و ایدئالیسم آلمانی اندیشمند و فیلسوفی نام آشنا است و کتاب پیش رو اکنون یکی از آثار کلاسیک در فلسفه هگل محسوب می شود. پیپین فلسفه هگل را چنان ژرف موردکاوش و پژوهش قرار می دهد که به جرئت می توان گفت کمتر کتابی درباره هگل به پای کتاب او می رسد.روایت یا تفسیری که پیپین در این کتاب از فلسفه هگل به دست داده است به «تفسیر غیرمابعدالطبیعی» از فلسفه هگل شهرت یافته است. بااین حال، پیپین در مقدمه ای که بر ترجمه فارسی کتاب نوشته است می گوید: «به دلیل نوشتن این کتاب به دفاع از تفسیری “کانتی” از ایدئالیسم هگل و خوانشی “غیرمابعدالطبیعی” یا حتی “ضدمابعدالطبیعی” از موضع بنیادی هگل در پدیدارشناسی روح و دانش منطق شهرت یافتم. اینها، چنان که توضیح خواهم داد، توصیف هایی بسیار گمراه کننده از کار درآمدند.»