هنوز هم پیکرشون پیدا نشده، یعنی خودش نمیخواد پیدا بشه؛ آخه رفقاش میگن قبل تکبیرة الاحرام هر نمازش دست میگذاشت روی سینه و میگفت: السلام علیک یا فاطمةالزهرا، مادر جان منم مثل خودت شهید کن
و این که مثل مادر پر کشید و مخفی موند...
راستی حضرت زهرا اومده بود عروسیشون...🥰
          

            هر بار که یه داستان از زندگی مصطفی رو خوندم 
اول خودمو مقایسه کردم ، من چقدر مثل مصطفی ام؟
نکه اصلا نباشما یکمکایی مثل مصطفی ام 
اما خیلی باهاش فاصله دارم 
بعد دلم میخواست برم تو یه بیابون دو زانو بشینم داد بزنم خدا رو صدا کنم!
نمیدونم چرا! ولی با هر داستانش از نوک انگشتان پا تا گلو پر از فریاد میشم!
شهادت را به اهل درد دهند... 
قطعا اون درد ، درد فراق صاحب الزمان هستش!
بنظرم مصطفی واقعا اهل درد بود ، اهل سوختن بود!
فرمانده هوای منم داشته باش!
          

            سخت‌کوشی و تلاش، با زندگی مصطفی عجین شده بود، به‌طوری که در شش‌سالگی به مغازه کفاشی رفت و در ایام تحصیل نیز نیمی از روز را به کار مشغول بود. هنگامی‌که برای تحصیل به هنرستان رفت، نتوانست جوّ طاغوتی و فاسد آن زمان را تحمل نماید، در نتیجه با مشورت یکی از علما به کسب علوم دینی پرداخت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، با عضویت در شورای فرماندهی سپاه پاسداران یاسوج، فعالیتش را در مسیر ارائه خدمات فرهنگی به آن منطقه آغاز کرد. با آغاز حرکت ضدانقلاب در کردستان به آن منطقه و سپس برای دفاع از مرزهای میهن در برابر ارتش متجاوز صدام، به جبهه دارخوین رفت. کتاب «مصطفی» روایتگر زندگی‌نامه و خاطراتی از سردار سرلشکر شهید حجت‌الاسلام مصطفی ردّانی‌پور است. سردار ردّانی‌پور در یکم فروردین سال ۱۳۳۷ در اصفهان چشم به جهان گشود و در عملیات والفجر۲ در تاریخ پانزده مرداد ۱۳۶۲ به شهادت رسید.