این کتاب هم تموم شد.واقعا نمی تونم از شدت زیباییش حرفی بزنم.کسانی که فکر می کنن کتاب خوب نیست بنظرم واقعا یا کتاب رو از نشر اشتباهی خوندن یا به عمق تک تک کلمات کتاب فکر نکردن.من تا حالا کتابای زیادی توی ژانر معمایی خوندم ولی این یکی واقعا با بقیه فرق داشت.اولین کتابی بود که از خانم روث ور می خوندم و حقا که قلم قدرتمندی دارن.کتاب کشش زیادی داره یعنی باید وقت بگذارید و اگر دنبال کتابی هستید که توی ۱۰۰ صفحه کل معما رو تموم کنه باید بگم انتخاب خوبی نکردید.کتاب ۳۸۸ صفحه است و من نسخه ی چاپیش رو خوندم.به شدت تعلیقات زیبایی داره،بسیار جملاتی داره که به قول معروف جون می ده واسه هایلایت کردن.من به شخصه توی این چند هفته ای که درگیر خوندنش بودم لذت بردم و واقعا احساس می کنم جزو عمرم حساب نشد انقدر که این کتاب جذاب بود.خیلی وایب کتاب ما دروغگو بودیم رو می ده و یجورایی کلا انگار این دوتا کتاب یکی هستن.بدون ذره ای اغراق می گم که جزو به یاد موندنی ترین کتاب هاییه که در طول عمرم خوندم و قطع به یقین سایر آثار این نویسنده رو هم خواهم خواند و به دوست داران ژانر درام و معمایی پیشنهادش می کنم فراوان.
الحق که ۵ ستاره کمه کل ستاره های دنیا تقدیم به این کتاب و این نویسنده.در آخر بگم که آمبروس فداکار عزیزم،کیت دروغگو،لوک پنهان کار ،فاطیما،تیا،ایسا و فریا کوچولو،همتونو از اعماق قلبم دوست دارم و همیشه در یاد و خاطره و قلب من باقی خواهید موند.💜🤗
          

            پشت کتاب نوشته روث ور را آگاتا کریستی عصر حاضر میدانند 
ما که چیزی ندیدیم....
داستان همان همیشگی است قصه های جنایی دنیای امروز یک پایه شان خیانت است و من انقدر جنایی خائنانه خوندم که خسته شدم.
این وسط روث ور چند تا راز را برملا کرد و دروغ هایی را فاش.پای اسلام را هم برای نمیدانم چی؟!؟وسط کشیده بود.
خلاصه اصلا برام جذاب نبود چند باری هم تصمیم گرفتم رهاش کنم ولی سراخر تمامش کردم با کلی حال بد و حسرت
دست اخر هم نتیجه این شد که دیگر هیچ اثری از روث ور نخواندم که نخواندم.
یک کتاب بد میتواند یک سیر کتاب خوانی را نابود کند و تمام.
          

            طی سالهای اخیر طرفداران ژانر معمایی_جنایی از جمله خودم فرصت این رو پیدا کردن که کتابهای بیشتری از این ژانر در دسترسشون باشه فکر می کنم انتشاراتی هایی مثل نون ، کوله پشتی و آموت پیشتاز چاپ کتاب در این ژانر هستن. ولی متاسفانه به نظر میاد از اینکه علاقه به کتاب های معمایی در حال افزایش هست داره سواستفاده میشه و شاهد ترجمه و چاپ کتاب هایی هستیم که سطح پایینی داره از این نظر که نه شکل نگارش جذابی دارن و نه هیجانی که اصلی ترین مسئله ست در این دست کتاب ها و این فراوانی افسار گسیخته در چاپ کتاب های جنایی_معمایی باعث کاهش سطح سلیقه خواننده ها میشه.
کتاب بازی دروغ جزو این دسته قرار می گیره.
داستان هیجانی نداره و نویسنده می خواد به زور هیجان وارد کنه اونم چطوری؟
به این شکل که شخصیت ها مدام میخوان حرفی رو بزنن که تو گلوشون گیر میکنه مدام جمله رو شروع میکنن و مدام  رها میکنن طرف مقابلشون ازش میپرسه بگو و اون مدام یه کلمه میگه و مکث میکنه وقتی اینطوری جون به سر میکنه خواننده رو حرفش رو کامل میگه و ما میفهمیم چه حرف ساده ای بوده . 
انقدر که ایسا مدام میخواست حرف بزنه و مدام میگفت گلوم درد گرفت، یه چیز تیز تو گلومه و از این حرفا من فکر کردم این حتما سرطان حنجره داره کاش یه آزمایش میداد. و تمام تعلیق هایی که در داستان ایجاد کرده همینقدر دم دستی و پوچ بود.
جمله فریا بیدار شد و شروع به جیغ کشیدن کرد رو اگه از متن حذف میکردی حداقل پنجاه صفحه از کتاب کم میشد انقدر که این بچه تو کتاب جیغ کشید من سرسام گرفتم.
شیوه نوشتن خیلی سطح پایینه و اگر بخوام منظورم رو برسونم در حد رمان های عامه پسند ایرانی که یه مدت تو اینترنت پخش شده بود و خوندنش مد شده بود، هست.

          

            توصیفات تکراری زیاد داشت
دیر به اصل مطلب پرداخته شد
شخصیت اصلی خیلی رو مخ بود