ژاپنی‌ها به شدت منتقد فیلم‌­های ژاپنی هستند. بنابراین، خیلی عجیب نیست که یک خارجی باید مسئول ارسال فیلم من به جشنواره ونیز باشد. همین موضوع در مورد باسمۀ چوبی ژاپنی هم صادق بود: اول خارجی‌ها بودند که به این چیز­ها علاقه‌­مند شدند و قدرتش را دانستند. ما ژاپنی‌­ها خیلی کم به داشته­‌هامان فکر می­کنیم. درواقع، راشومون آنقدرها هم خوب نبود، فکر نمی­کنم. ولی خب، وقتی عده­‌ای به من گفتند که پذیرش این فیلم از شانس و اقبال من بوده است، این­طور جواب دادم که به این دلیل این حرف­ها را میزنید که فیلم به هرحال ژاپنی است و در عجبم که چرا ما این­‌قدر کم به داشته‌­هامان فکر می­کنیم؟ چرا پای فیلم‌­هامان نمی­‌ایستیم؟ از چی می­ترسیم؟