مطالعه‌ی کتاب رو در دهمین روز رمضان ۱۴۰۲ تموم کردم. کوتاه، مفید و مختصر بود. تفسیری از سوره‌ی توحید برای توحید! روش کتاب در بررسی توحید و خلقت و اوصاف و اعمال خدا جالب بود. صفائی حائری می‌گفت گاهی سوالی که ما می‌پرسیم غلطه و طرح سوال درست و تشخیص درستِ مسئله و مسئله‌ی درست، خیلی مهمه. بخشی از کتاب به همین موضوع می‌پرداخت و یک‌جورایی یک نقشه‌ی راه برای جست‌و‌جو در مسئله‌ی توحید بود و این برای من جالب بود. 
یک نکته‌ای که جلب توجه می‌کرد، ارجاع‌های کتاب به سایر کتاب‌های خود نویسنده بود. مخصوصا وقتی بحث درباره‌ی ماتریالیسم بود. انگار اگر کتاب‌های دیگر نویسنده رو نخوانده بودی، متوجه یک‌سری چیزها نمی‌شدی! به نظرم بهتر بود به جای ارجاع به کتاب‌های دیگر نویسنده در پاورقی، یک توضیح کوتاه درباره‌ی اون مطلب در پاورقی داده می‌شد و مخاطب رو برای اطلاعات "بیش‌تر" به کتاب‌های دیگر نویسنده حواله می‌داد. 
در نهایت کتاب برای من مفید بود. یک‌سری نقاط تاریک در ذهنم رو روشن کرد! و بسیار خوشحالم که در این ماه رمضان خوندمش:) 
اَ فِی الله شک؟! 
تاریخ پایان مطالعه: شنبه ۱۲ فروردین ۱۴۰۲.