شهرت ماریو بارگاس یوسا به خاطر رمان‌هایش است اما او دو تجربه‌ی نمایش‌نامه ‌نویسی هم در کارنامه‌ی خود دارد. یوسا با خواندن مرگ فروشنده‌ی آرتور میلر به نمایش‌نامه‌نویسی علاقه‌مند شد و در سال ۱۹۵۲ اولین نمایش‌نامه‌اش را به نام فرار اینکا نوشت. بیش از دو دهه طول کشید تا او نمایش‌نامه‌ی بعدی‌اش یعنی بانویی از تاکنا را منتشر کند. خودش می‌گوید: من بیش‌تر می‌توانستم نمایش‌نامه‌نویس باشم تا رمان‌نویس اما این طور نشد. در آن زمان فعالیت‌های تئاتری در پرو بسیار محدود بود و نوشتن برای تئاتر عذاب‌آور.» ترجمه‌ی بانویی از تاکنا پانزدهمین حلقه از مجموعه‌ی «جهان نمایش» نشر نی است.

دوماه‌نامه‌ی آگاهی نو، ویژه‌نامه‌ی نقد و بررسی کتاب: «کتاب‌نامه؛ در نقد و بررسی آثار، جلد یک»، شماره‌ی پیاپی 05، پاییز 1400.
        

          کتاب  هشت تا شخصیت داره ،داستان از جایی شروع میشه که پسر یکی از اعضای خانواده شروع به نوشتن یک داستان عاشقانه کرده و جایی از داستان خاطره ای از مامانی براش زنده میشه  که خودش رو خیس کرده بوده و پسر مونولوگی داره که میگه مامانی تو اینجا چیکار میکنی وسط یک داستان عاشقانه ،این تضاد زیبا به قشنگ ترین شکل آورده شده ،و بعد تصمیم  می گیره قصه ای در مورد پدربزرگ و مادربزرگ و مامانی بنویسه ،داستان یک روایت غیرخطی هست،جایی از قصه به گذشته میره به آینده حرکت میکنه،تربیت زمانی ،راوی ها،به هم می ریزه ،دیالوگ ها در هم آمیخته میشه ،به شکل واقعا زیبا و فوق العاده ای،تصویرسازی واقعا عالی بود ،و دیالوگ ها یکی بعد از دیگری در هم محو می شدن،و در آخر جزئیاتی که پسر نویسنده به قصه اعضای خانواده اش اضافه می کنه ،جایی که واقعیت و رویا و تصور در هم آمیخته می شدند،مضامین کتاب سالمندی،غرور و سرنوشت هست،من کتاب هایی با مضامین سالمندی رو خیلی دوست دارم و بانویی از تاکنا هم به خوبی روی شاید حقیر پیری رو بیان کرده بود، کتاب ۱۱۱صفحه بود و واقعا یکی از بهترین نمایشنامه هایی بود که خوندم و خیلی دوستش داشتم♥️⁦ʕ·ᴥ·ʔ⁩