مدرسه‌ی انتظار:

در این حلقه، مؤلف کوشیده مباحث کلی مطرح شده درباره‌ی دعا را بر دعا برای امام عصر علیه‌السّلام تطبیق دهد.

در بخش اول و فصل نخست‌، مؤلف درقالب شش درس به آداب دعا پرداخته‌است که از میان آنها می‌توان به برخی موارد برجسته اشاره کرد: یاس از خلق، ذکر صلوات بر پیامبر و اهل‌بیت صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین، اقرار به گناهان و توبه از آنها، گریه از خوف خدا و انتخاب زمان و مکان مناسب برای دعا. در فصل دوم، یکی از دیدگاه‌های صوفیانه‌ی انحرافی مطرح شده که معتقد است دعا کردن با رضا به قضای الهی و توکل بر خدا منافات دارد و اعراض از دعا را نشانه‌ی تشبه و تقرب به خداوند تلقی می‌کند. از درس هفت تا یازده به طرح و نقد مبسوط این دیدگاه اختصاص یافته است. یکی از نکات قابل توجه در این فصول، پرداختن به بحث «طلب عافیت از خداوند» است و پاسخ به این پرسش که «اگر عافیت در بدن یا آسودگی از فقر به ضرر دین انسان باشد باز هم عافیت طلبیدن به‌جاست یا خیر؟» همچنین در مورد موضع اهل‌بیت علیهم‌السّلام در برابر بلایای الهی و نسبت آن با عافیت طلبیدن ایشان از خداوند، بحث شده است.

در بخش دوم، به انگیزه‌های مختلفی که انسان را نسبت به دعا برای امام عصر علیه‌السّلام ترغیب می‌کند، پرداخته شده است که از جمله‌ی آنها می‌توان به «دعا در حق امام عصر علیه‌السّلام ازروی امید به احسان ایشان» اشاره کرد. در درس چهاردهم، برخی مضامین ادعیه‌ای که در حق امام عصر علیه‌السّلام وارد‌شده موردبحث قرار گرفته و فهرست شده است. در فصل دوم این بخش، درباره‌ی ضرورت دعا بر تعجیل فرج بحث شده و ابعاد مختلف اهمیت آن مورد کاوش قرار گرفته است.

در فصل آخر بخش پایانی کتاب، نخست به این پرسش پاسخ داده شده که «اگر امام عصر علیه‌السّلام از ما بی‌نیاز هستند و ما نیازمند ایشانیم، پس چگونه دعای ما برای ایشان می‌تواند فایده‌بخش باشد؟» در پاسخ به این سؤال، فواید دعای بر فرج، برای آن حضرت و برای دعا‌کننده مورد بحث قرار‌گرفته که شاید بتوان مهم‌ترین آنها را نجات فرد از ارتداد و بی‌ایمانی نسبت به امام عصر علیه‌السّلام دانست. درپایان درباره‌ی عبارت «وَ صَبِّرْنِي عَلَى ذَلِكَ حَتَّى لَا أُحِبَّ تَعْجِيلَ مَا أَخَّرْتَ وَ لَا تَأْخِيرَ مَا عَجَّلْتَ» بحث شده و به این پرسش پاسخ داده شده که «آیا ممکن است جلو‌افتادن فرج امام عصر علیه‌السّلام محبوب مؤمن نباشد؟» در ضمن این بحث مقصود دقیق از استعجال که در امر ظهور، مذموم شمرده شده، تبیین و تحلیل شده است.