کتاب خاطرات عشق از دست رفته - نقد و نظرات دربارۀ کتاب خاطرات عشق از دست رفته

آخرین کتاب «اریک امانوئل اشمیت»، روایتی است شاعرانه و صمیمانه از سوگ مادر، خاطرات، کودکی، حسرت ها و خوشی ها. روایت دست وپا زدن در اندوهی تسکین ناپذیر، که خیانت است به مادری که طعم شیرین زندگی، شادی، هنر و عشق را به او آموخت و تلاشی است نفس گیر، برای به جا آوردن وظیفه ای که خواستِ مادر بود؛ وظیفه خوشبخت بودن. در بخشی از این کتاب می خوانید: «مامان امروز صبح مُرد و این اولین بار است که باعث ناراحتی می شود. امشب بی رمق از فرط گریه، حس نمی کنم که مامان مرا ترک کرده است. بیشتر از این وحشت دارم که من او را رها کرده باشم، نگرانم که کجاست و آیا به من نیاز دارد؟...».

دهه 2010 میلادی درام ادبیات فرانسه زندگی نامه

ابتدای کتاب نوشته‌ام: «کتاب را روز سه‌شنبه ۲۴مرداد ۱۴۰۲ شروع کردم و امروز یعنی چهارشنبه ۲۵مرداد تمام کردم. تقریبا همهٔ کتاب را در راهروی دستشویی گردان امام حسین خواندم. هنگامی که مسئول نظافت سرویس بودم و پس از نظافت، مشغول مطالعه شدم. که البته در حین نگهبانی، کاری غیرقانونی است؛ اما به من کمک کرد که از شر بوی ید اینجا رها شوم. کتاب را بسیار بسیار دوست داشتم. #وظیفه_خوشبخت_بون برداشت‌های اشمیت از زندگی، سوگ، کار، پویایی، و زیستن. درخشان بود. اشمیت این دو روز مرا اساسی ساخت. میم‌جیم. آسایشگاه شماره دو. گردان امام حسین. مرزن‌آباد» مواجههٔ اشمیت با زندگی، در روزهای پس از فوت مادرش. برای هر آدمِ «عزیز از دست داده‌ای» مغتنمی است.