ترانه های باب دیلن، گاهی رمانتیک و عاشقانه هستند، «از پشت سرم آمدی و از کنارم گذشتی / همیشه بسیار نزدیک بودی و هنوز هم هستی» و گاه اعتراض و خشم در خود دارند؛ گاه از درد و رنج میگویند و گاه از شادی و خوشی. «هیچ کس نمیتواند/ مثل بیلی مک تل کور/ بلوز بخواند.» دیلن در تعدادی از ترانه هایش با تلخی سخن میگوید و در بعضی دیگر با شوخ طبعی و با لحنی شیرین از جهان پیرامون خود انتقاد می کند و زیرکانه سیاستمداران زمانه اش را به چالش میکشد.