«محمود» در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی به عضویت جهاد سازندگی درآمد و سراغ بازسازی مناطق محروم رفت. اولین بار در سال 1359 بود که محمود به جبهه اعزام شد. «محمود بیاری» تخریبچی گردان بود که در منطقه جزیره مجنون و در جریان عملیات خیبر در داخل کانال بر اثر اصابت گلوله دشمن در زمستان سال 1362 به شهادت رسید. در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «محمود اهل ورزش بود. بار اولی که دیدمش تو زورخانه بود؛ علاقه داشت به ورزش باستانی. شنیدم چند صباحی هم صبح‌ها می‌رفته تمرین جودو. از والیبال هم خوشش می‌آمد. در جبهه هم اهل ورزش بود. آب نبود وگرنه شناگر خوبی بود. بعدها آب هم گیر آورد. واحد تخریب که مسئولش بود، نزدیک رودخانه‌ای بود و زیاد می‌شد با بچه‌های زیر نظرش بروند شنا. مجروح هم که شد، باز از ورزش دست برنداشت. نه از ورزش صبحگاهی‌اش کم شد و نه از شنا و والیبالش. با آن پا شنا برایش سخت نبود؛ ولی والیبال چرا. بااین‌حال، با بچه‌ها والیبال هم‌بازی می‌کرد. مدام نیروهایش را وادار به ورزش می‌کرد. هم فال بود و هم تماشا. هم سرگرمی و نشاط بود و هم تمریناتی برای آمادگی جسمانی بیشتر.»
        

          یاد و خاطره شهید بیاری گرامی باد. 
مرحوم مادرشان منتظر این کتاب بودند ولی عمرشان نرسید. خدا رحمتشان کند