مقدمه­ای سیاسی بر فلسفه چهارده مقاله­ی شناخته شده و تحسین شده­ی لئو اشتراوس را در خود جای داده است. مقالات «فلسفه سیاسی چیست؟» ، «حق طبیعی و رویکرد تاریخی» ، «نسبی گرایی» ، و «یک موخره» مهم­ترین منابع برای فهم قابل اشتراوس با پوزیتیویسم و تاریخ­گرایی هستند. مقالات «تعقیب و آزار و هنر نوشتار» و «در باب نوع فراموش شده­ای از نوشتار» خواننده را با نظریه اشتراوس در باب روش صحیح خوانش متون فلسفی یا همان هنر بین خطوط­خوانی آشنا می­کنند. مقالات «تربیت لیبرال چیست؟» و «تربیت لیبرال و مسئولیت» ملاحظات صریح و شدیدا مناقشه برانگیز اشتراوس در باب مسئله­ی تربیت و فرهنگ را مطرح می­کنند. مقالات «در باب فلسفه­ی سیاسی کلاسیک» ، «چگونه فلسفه­ی قرون میانه را مطالعه کنیم؟» ، «سه موج مدرنیته» ، و «در باب قانون طبیعی» «واضح­ترین نظریات اشتراوس در باب تاریخ فلسفه­ی سیاسی یا همان «جدال قدما و مدرن­ها» را در خود جای داده­اند. و در نهایت، مقالات «اورشلیم و آتن» و «پیشرفت یا بازگشت؟» تاملات اشتراوس در باب رابطه­ی فلسفه و الاهیات، عقل و روحی، یا همان «مسئله­ی الاهیاتی سیاسی» را مطرح می­کنند. بر همین اساس می­توان گفت که این مجموعه خطوط کلی فلسفه سیاسی که تلاش می­کند که با کنار زدن آن­چه اشتراوس «شبه فلسفه­ها» یا موانع «مصنوعی» فلسفه­ورزی می­نامد، راه را برای احیای فلسفه در معنای آغازین و اصیل آن باز کند. همان فلسفه­ی سیاسی که مقدمه­ی سیاسی بر فلسفه است.