این کتاب مجموعه مباحثی پیرامون نسبت هنر و ارتباط آن با ساحت تفکر است. دنیای جدید بر مبنای دیگری تطور یافته که در آن انسان جدیدی ظهور کرده است؛ انسانی که حقیقت خود را در انصراف وجه از روح و معنا و آسمان و خدا رقم زده است. این کار او را به پرستش انسان و درنهایت به انکار دین و دین داری کشانده است که نتیجه اش چیزی جز سقوط در ورطه سرگشتگی نیست. در این میان هنر هم یکی از ساحات و عرصه های ظهور انسان خودبنیاد است؛ عرصه ای که متعلق روایتش تفاوت کرده است. هنری که تا پیش از آن راوی عالم ملکوت بود و در حال حاضر و در عصر مدرن از نفسانیت انسان پرده برداری می کند و روایتگر صحنه ی دیگری است. در این کتاب هریک از اساتید تلاش کرده اند تا با نگاهی دقیق و تحلیلی به مسائل فوق بپردازند و ابعاد و مؤلفه های علمی این مسائل را موردبررسی قرار دهند.