هسته ی اصلی برنامه ی پژوهشی جامعه شناسی هنر این گزاره است که تاریخ هنر «تاریخ تحول درون ذاتی سبک های هنری نیست» بلکه داستان کشمکش گروه ها و گفتمان ها بر سر هویت بخشی به برخی آثار و دریغ داشتن این هویت/ برچسب از برخی دیگر است. این کشمکش ها همواره در چارچوب یک «قلمرو» رخ می دهند و در واقع برسازنده و خمیر مایه ی شکل دهنده ی همان «جهان هنری» یا «میدانی» اند که چیزی به اسم هنر و کسی به نام هنرمند در آن جا خلق می شود. آفرینش هنری و پویایی اجتماعی عمیقا درهم تنیده اند و درک روشمند این درهم بافتکی مستلزم طرد و نفی اسطوره هایی چون «ذات/اصالت اثر هنری»، «منشا بدوی هنر» و «راز آلودگی/تقدس هنر» است. کتاب حاضر، مشتمل بر مقالاتی در دوبخش تئوریک و مطالعه ی تجربی، می کوشد اهم آرای نظریه پردازان این حوزه را به بحث و نقد بگذارد و سپس با ارائه ی چند کار تحقیقاتی در خصوص موضوعات متنوع این حوزه (موسیقی، سینما، نقاشی، معماری، اپرا) نمونه هایی از شیوه  ی انجام مطالعه ی تجربی و نتایج آن ها را در اختیار خواننده قرار دهد.